در استاندارد SQL سه نوع فيلد برای ذخيرهسازی تاريخها و زمانها وجود دارد:
- DATE: مقدارهای نوع تاريخ را ذخيره میکند.
- TIME: مقدارهای نوع زمان را ذخيره میکند.
- TIMESTAMP: مقدارهای نوع تاريخ و زمان را ذخيره میکند.
در ديتابيسهای مختلف اين نوع دادهها
پشتيبانی شده اند، البته هر نسخه شيوه پيادهسازی و
ذخيرهسازی مربوط به خود را دارد. برخی فايدههای بهکارگيری نوع فيلد تاريخ-زمان به جای رشته حرفی
عبارتند از:
- ديتابيسهای شما در کار با مقدارهای تاريخ و تاريخ-زمان استاندارد
خواهند بود.
- امکان استفاده از توابع تاريخ، مانند مقايسه با تاريخ امروز،
در پرس و جوها وجود خواهد داشت.
- اين نوع فيلدها هميشه حاوی مقدارهای معتبر تاريخ-زمان هستند. اين
مقدارها عام بوده و به هيچ تقويمی وابسته نيستند.
- فيلدهای تاريخ-زمان بخاطر داشتن تاريخ و زمان تحت يک
موجوديت و امکان انجام محاسبات رياضی تاريخ-زمان روی
آنها، کاربردهای زيادی دارند.
- محاسبات با فيلدهای تاريخ و تاريخ-زمان به سادگی امکانپذير است در حالی که با فيلدهای رشته ای
اينطور نيست. برای مثال
اختلاف بين مقدار دو فيلد تاريخ میتواند از "فيلد1 - فيلد2"
پيدا شود، يا میتوان تعداد روز يا مقدار زمان دلخواهی را
به مقدار يک فيلد تاريخ يا تاريخ-زمان اضافه کرد.
- اين تنها راه حل است وقتی کاربردهايی مینويسيد که با
هر دو تقويم کار میکنند. برای داشتن هر دو نمايش هجری
شمسی و ميلادی نيازی به روالهای تبديل نخواهيد داشت.
- میتوانيد از مزايای
کلاس فيلدهای تاريخ-زمان هجری شمسی در دلفی بهره بريد.
|